Antik Yunanca a (-sızlık, olmama anlamı veren ön ek) + peirar (son, sınır) kelimelerinden gelir.
Tanım
Anaximandros evrenin anamaddesini (arkhe, ilk ilkesini) sonsuz bir madde olarak görmüş ve buna sınırı, sonu olmayan anlamına gelen apeiron ismini vermiştir. Bu açıdan sonsuz kavramını ilk kez belirleyerek maddeye yükleyen de Anaximandros’un kendisidir. Anaximandros’u dönemin doğa filozoflarından ayıran ve farklı kılan en önemli özelliği de bu gerçekteki, dış dünyadaki çokluğu düşünsel bir birliğe, yani “apeiron”a bağlamak çabasıdır.