Antik Yunan filozoflarının erdem anlamına gelecek şekilde sıklıkla kullandıkları Yunanca sözcük. Örneğin, Sofistler arete (erdem) deyince, bir yurttaş olarak üstün, yetkin olmayı anlarlar. Kynikler için ise yaşamanın doğru sayılabilecek biricik anlam ve ereği arete’dir. “Arete” deyince de onlar, insanın içten tam bir bağımsızlığını, hiç bir dışsal veya maddi gereksinime ihtiyaç duymamayı anlarlar. Platon da, ölçülülük ile adaleti politike areté (sosyal erdemler) olarak tanımlar.

Macit Gökberk, Felsefe Tarihi’nde kelimeyi hep aksanlı olarak areté şeklinde yazmıştır. Türkçe’de bu şekliyle kullanımı da mevcuttur.