Temel olarak Aristoteles’in felsefesine dayanan ve bu yüzden de genel karakteristiği açısından bir tür bilginliğe yönelme, özellikle olguların dünyasına ilgi duymaya dönük düşünme şekline verilen isimdir. Olgular yığınını sistematik olarak düzenleyerek bunları kavramlarla işleme çabası bu düşünme şeklinde öne çıkar. Aristotelizm, ortaçağ Batı Hıristiyan Skolastiği için olduğu gibi, İslâm Skolastiği için de çıkışnoktası olmuştur. Aristotelesçilik Suriye’den sürgün edilen Nasturi rahipleriyle İran’a gelmiş, buradan da İslâm dünyasına girerek İslâm Skolastiğine yol açmıştır. Batı Skolastiğinin yükseliş dönemi, başlıca Aristoteles felsefesine dayanmıştır; zaten bu dönemi başlatan Aristoteles’in tüm eserlerinin çevrilmesi aracılığıyla yeniden değerlendirilmesi ve yorumlanmasıdır. Bu dönemin önde gelen Aristotelesçiliği ise, “Latin İbnirüşdçülüğü” ( bkz. İbn Rüşdçüler) denilen radikal bir Aristotelesçiliktir.