Boethius (yak. 480-524), Romalı filozof ve devlet adamıdır. Aslında yaşadığı dönem büyük kısmıyla, Germen kavmi Ostrogotların kralı olan Büyük Teoderik’in İtalya’da yönetimi ele almasına rastlar. Kendisi de Bizans’ta eğitim görmüş olan Teoderik, yönetimsel olarak Roma geleneğini sürdürerek İtalya’ya hükmetmiştir. Boethius, ailesinden gelen yönetim tecrübesi ve iyi eğitimli oluşu ile bu dönemde Ostrogot Krallığı’nda en yüksek makamlarda devlet adamlığı yapmıştır. Ancak yine Teoderik tarafından kendisini tahtan indirmek için komplo kurduğu gerekçesiyle hapsedilmiş ve sonunda idam edilmiştir. Boethius’un felsefe tarihi açısından en büyük önemi, yaşadığı dönemde İtalya’da artık hemen hemen kaybolmuş olan eski Yunanca dili bilgisine sahip olmasıdır. Ortaçağ boyunca (özellikle Skolastik dönemde) kullanılan az sayıdaki Antik Yunanca metinlerin (özellikle de Aristoteles’in Organon’unun – mantığının- bir kısmı ile Porphyrios’un “Eisagoge” [İsaguci]’sinin) yegane Latine çevirisi Boethius’a aittir. Yine kendi yazdıkları içindeki alıntılar ve yorumlar da Ortaçağ’ın Antikçağ bilgisine kaynaklık etmiştir. En önemli eseri, Felsefenin Tesellisi (Lat. De consolatione philosophiae) isimli kitabıdır ve Ortaçağ boyunca Rönesans’ın başına kadar geniş bir okur çevresinde en etkili olmuş kitaplardan biri olarak kalmıştır. Dante, ünlü eseri İlahi Komedya’da Boethius’u “Romalıların sonuncusu ve Skolastiklerin ilki” olarak tanımlar.

İlginç bir şekilde Macit Gökberk’te Boethius’tan ayrı olarak bahsedilmez. Sadece Skolastik Felsefe başlığı altında genel bilgiler verilen bölümde, Skolastik felsefenin başlangıçta sahip olduğu pek az antik kaynağın çevirmeni olarak aynı yerde iki kere ismi geçer. Dolayısıyla yaşamı ve eserleri hakkında hiç bir bilgi yoktur.