Rönesans Aristotelizminin iki büyük yorum geleneğinden biri. Antikçağ sonlarının büyük Aristoteles yorumcusu Aphrodisiaslı Alexandros’a dayanıyorlardı. Diğer gelenek, İbni Rüşdçüler (Averroeistler) olarak bilinir. Her iki akım da, Ortaçağ’ın dine bağlı dünya görüşünü aşıp Rönesans’ın özgür düşüncesine çok yaklaşıyorlar. Temelde, Hıristiyanlığın bireysel ruhun ölümsüzlüğü dogmasına karşı çıkmaktaydılar. Alexandristler, genel olarak naturalisttirler. İbni Rüşdçülerden farklı olarak, bireysel ruhun akıl dahil hiç bir yönden ölümsüz olmadığını öne sürmüşlerdir.