Descartes, Hobbes, Spinoza, Leibniz vb. pek çok düşünürün yer aldığı yüzyıldır. Rönesans’tan hemen sonra ortaya çıkan modernizmin erken döneminin başlangıcı olarak kabul edilir. “Renaissance’ın getirmiş olduğu yeni görüşleri, buluşları ve ilkeleri bağlantılı bir dünya görüşü olarak geliştirip” sistemleştirmiştir. Bu yüzyıla ait felsefe sistemlerinin temelleri genel olarak “matematiksel fizik” bir sistem üzerine inşa edilmiştir. Burada amaç, matematik ve fizikte elde edilen sonuçlara benzer açık ve sarsılmaz bilgiler ortaya koymak olmuştur. Yine bilgiye ulaşmanın doğru yöntemi problemi bu dönemin tüm filozoflarının uğraştığı ortak bir konudur. “17. yüzyıl felsefesi ana çizgileriyle Descartes’ın çizmiş olduğu çerçeve içinde çalışıp gelişmiştir”. Sonrasında gelen tüm filozoflar ya Descartes’ın çizgisinde ilerlerler ya da ona karşı çıkarlar ancak her halükarda onun ortaya koymuş olduğu sorunlara, özellikle de yöntem sorununa çözüm arama çabasına girmişlerdir. “17. yüzyıl felsefesi, yalnız doğanın değil, felsefenin konularının da – Tanrı’nın, ruhun, iyi ile doğrunun da – salt akıl ile bilinebileceğini öne sürer”.