Adını büyük Yunan filozofu Aristoteles ‘in (MÖ. 384-322) fizik anlayışı (bkz. Aristoteles fiziği ) ile Romalı bilgin ve astronom Ptolemaios ‘un (yak. 100-170) evren modelinden alan sistemin adıdır. Geosentrik (dünya merkezli) bir evren sistemidir. Aristoteles-Ptolemaios sisteminde bütün gök cisimleri evrenin merkezinde bulunan ve kendisi duran yer’in (dünyanın) etrafında hareket ediyorlardı. Bu sistem Hıristiyan Kutsal kitabındaki ( incil ) evren tasviriyle de uyumlu olduğu için Ortaçağ boyunca Katolik kilisesi tarafından kabul edilen resmi sistem olarak kalmıştır. Bu dini bir kabuldür ve buna karşı çıkmak dinden çıkmakla aynı şeydir. Bu evren tasarımı Hıristiyan dini ile uyuşur, çünkü duyuların göstermekte olduğu görünüşe dayanıyordu: Kendisi hareket etmeyen yer evrenin ortasında bulunur, güneş ile yıldızlar da onun etrafında dönerler. Bu tablo ortaçağın dini tasarımlarına uygundur; çünkü Hıristiyanlığa göre, bütün evren yeryüzü ve onun üstünde olup bitenler için yaratılmıştır; yeryüzü insanın günah yüzünden “düşmesi” ile başlayıp, İsa’nın görünmesi üzerinden geçerek, Kıyamete kadar uzanan insanlık dramının içinde geçtiği bir sahnedir.