Büyü, evrende tinsel güçlerin aracılığıyla doğa yasalarına etki etmeyi ve mantıksal olarak mümkün olmayan sonuçlar elde etmeyi sağladığına inanılan bir tür aracı işlem ve davranışlara verilen isimdir. Çoğunlukla, içinde yaşadığı fiziksel koşullar hakkında pek az bilgiye sahip olan ilkel topluluklarda gözlemlenmekle birlikte, modern ve gelişmiş toplumlarda da batıl inançlar şekilde varlığını sürdürmektedir. Felsefe tarihinde özellikle Roma Döneminde Hellenistik kültlerin yayılmasıyla oluşan bir geçiş döneminde din ile mistisizmin karıştığı bir ortamda doğaya büyü ile egemen olma eğiliminin açığa çıktığı görülür. Öte yandan, Rönensans’ın ilk döneminde de Antikiyete dönüşün ve Ortaçağın bunaltıcı dini baskılarından kurtulmanın etkisiyle, henüz bilimsel bilgi arayışına geçilmeden önceki bir ara aşamada tıpkı simya ve astroloji de olduğu gibi büyü de fazlasıyla ilgi görmüş ve ön plana çıkmıştır.